Het is officieel: we hebben een tweejarige peuter in huis. Hallo nieuwe fase van ‘nee’ en ‘Astid zel-luf doen’. Oh ja en een hoop gefrustreerd gekrijs als ‘zel-luf doen’ dan toch niet lukt. Het is me wat, twee jaar worden.
Gelukkig brengt twee jaar worden ook leuke dingen met zich mee: veel cadeautjes (tsss… verwende dochter!), een groot feest met vrienden en familie, een mooie (nu ja vooral roze, want ‘loze is moooooi’) kroon en een nieuwe jurk.
Radiostilte. Een mooi woord. Een woord dat zoveel wil zeggen als ‘laat me nu allemaal eens even gerust’. Iedereen zal dat wel eens hebben zeker? Druk op het werk, weinig tijd met een drukke peuter in huis, proberen te genieten waar we kunnen… Niet dat ik stilgezeten heb, in tegendeel. Het enige waar ik mijn gedachtenstroom volledig mee kan stil leggen is een date met de naaimachine. En de kabouter heeft af en toe nood aan iets nieuws, dus… Met het mooie weer, werden er al wat shortjes gemaakt, waarover later meer.
Tijd is eindeloos en toch zo schaars. Ik ben wellicht niet de enige die het zo ervaart. Dat kleine meisje van ons ‘groeit dat ze wikkelt’ en beleeft zo veel nieuwe dingen dat ik de tijd vaak stop zou willen zetten. Helemaal nieuw voor haar is Sinterklaas. Vorig jaar was ze maar een ieniemienie baby, maar deze keer beleeft ze het echt.
Een nieuwe mijlpaal in haar jonge leventje. Gedoopt worden en daarna haar eerste feestje! Ik keek er al even naar uit. Ik had zorgvuldig de viering in elkaar gestoken, wat mooie muziek gezocht en een doopkaars gemaakt. Ook haar garderobe werd uitgebreid met een doopjurkje. Maar in feest vieren had de kleine meid geen zin. Ze heeft gehuild. Zowel tijdens de doop als de babyborrel. De. Hele. Middag. Gehuild. Geweend. Gekrijst. Tot onze oren er pijn van deden. Feestjes zijn duidelijk nog niet aan haar besteed. Er komt een tijd dat ze vooral zal willen feesten. Ooit.
Another milestone. Getting baptized and celebrating on her first party. I was so looking forward to it. I’ve sewn her a nice little dress for the occasion. It should’ve been the most wonderful day, but that was not how it went. Little miss A cried. The whole afternoon. Cried. Wept. Screamd. She’s obviously not into partying. Yet.
Terwijl ons kleine meisje heerlijk ligt te soezen in de Tula draagdoek, post ik graag nog haar pampermandje. Het is maar op de valreep afgeraakt.
While our baby girl is fast asleep in the Tula baby carrier, I can show you the diaper basket I made, just in time for her arrival.