Binnenkort word ik voor het eerst tante.  Een hele spannende belevenis.  De schoonzus die briljante naaiwerkjes maakt, bevalt een dezer dagen.  Zelf heeft ze al veel gemaakt voor het kleintje, maar toch wou ik ook een eigengemaakt naaiseltje kunnen afgeven voor als de kleine spruit er is.

Zo ben ik in het grootste geheim bij mijn schoonmama gaan naaien (en had ik hulplijn 2 dichtbij 🙂 ). Ik kocht een aantal stofjes waar ik instant op verliefd werd. De vraag was natuurlijk wat ik ermee ging maken.  Ik bladerde enkele Ottobres door bij de schoonmama en ik vond meteen iets leuks.

Het eerste wat ik maakte was een jurkje met een 3/4 broekje erbij, om te dragen volgende – hopelijk zonnige – zomer. Ik maakte een maatje 80, in de hoop dat het kleine nichtje er veel plezier aan beleeft.

 

 

Het originele patroontje is bedoeld om te maken met tricot, maar ik vind een licht katoentje in de zomer veel fijner.  Om het jurk makkelijk aan te krijgen, heb ik kamsnaps op de schouders voorzien zodat haar hoofdje er vlot door kan.
Ik bestelde labeltjes bij Iedereen Uniek, maar mocht deze nog niet ontvangen.  Ik heb reeds een gaatje voorzien om ze er dan tussen te stoppen.  Ondertussen moet de baby nog even lekker bij mama blijven zitten, zodat ik het af kan geven mét labeltje, want pas dan is het echt AF. Ik streek er ook een tag in met de maat, leek mij nog zo handig.
Patroon: Ottobre 3/2014
Stof: Soft Cactus – Little Vixen en Stoffen Verkempinck
***
Voor mijn tweede project viel mijn oog op een gratis patroontje (waarvoor dank!) dat ik vond op de blog van Sisko by Mieke.  Ondertussen heeft ze het patroon voor meerdere maten voorzien en kreeg het eveneens een naam: Janneke! Ik ben alvast fan. Zo zullen er nog volgen 🙂
Op het stofje was ik instant verliefd en ik zag meteen het kleine nichtje er in rond dartelen, dat ik het wel moest kopen!
Patroon: Janneke – Sisko by Mieke (zie hierboven)
Stof: Frans Stael
Het was een jurkje van vele ‘eerstes’: eerste keer plooien stikken, eerste keer paspel, eerste keer beleg en vooral eerste keer blinde rits…
Ik geef toe dat ik enorm gesukkeld heb met de blinde rits.  Die is lang niet zo ‘blind’ als ik het zo willen, maar voor een eerste keer ben ik maar wat blij dat die er in is geraakt, want het was een waar gevecht. Het tornmesje (hier noemen we dat een décovit) kwam vaak boven en het proces ging gepaard met een hoop gevloek. Maar het is er in geraakt en de volgende keer maak ik het jurkje met een knopenpad, want ik hoef toch even geen blinde rits meer te zien.
Een trotse bijna-tante.

 

3 reacties op In alle geheim.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *